inolesco

ĭn-ŏlesco, lēvi, ŏlĭtum, 3, v. n. and a. (inolesti, Aus. Grat. Act. § 36).

I.

Neutr., to grow in, on, or to any thing.

A.

Lit.:

udo libro,

Verg. G. 2, 77:

necesse est multa diu concreta modis inolescere miris,

id. A. 6, 738; Sil. 8, 583:

tradux a materno sustinetur ubere dum inolescat,

Col. 4, 29, 14.—

B.

Trop.:

assidua veterum scriptorum tractatione inoleverat linguae illius vox,

i. e. had remained fixed in his mind, Gell. 5, 21, 3:

quae nosti, meditando velis inolescere menti,

Aus. Ep. 141.—

II.

Act., to implant:

natura induit nobis inolevitque amorem nostri et caritatem,

Gell. 12, 5, 7:

alicui semina amoris inolesti (= inolevisti),

Aus. Grat. Act. ad Grat. 36:

inolitum nomen urbi,

Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 1, 33 Mai.:

in moribus inolescendis,

Gell. 12, 1, 20.